انقلاب مردمی و اسلامی ایران بر پایه اعتقادات مذهبی در طول سالهای قبل از57شکل گرفت و رشد کرد و در سال1357به گل نشست.همه کسانی که در سال 57 در شهرهای مخطلف ایران به ویژه تهران زندگی می کردند,میدانند که چگونه ناگهان در طول یک سال طومار رژیم ستمشاهی پهلوی پیچیده شد و چگونه انقلاب به ثمر رسید.صفا,صمیمیت,دوستی,مهربانی,محبت و ده ها واژه از این دست دربین ملت ایران موج می زد و روزهای انقلاب 57را زیبا و زیباتر می کرد.چه کسی باور می کند ملتی با دست خالی و تنها با پشتوانه اعتقاد مذهبی و ملی بتواند چنین نقش عظیم و زیبایی را ایفا کند؟شاید کمتر از یک تا2درصداز مردم تا روز آخر به کاروان زیبای انقلاب 57نپیوسته بودندو هنوز آن را باور نداشتند وگرنه تمام آحاد ملت از هر نژاد,مذهب,طبقه اجتماعی و سیاسی همراه و همگام انقلاب بودند و شدند و این روز بزرگ موفقیت انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی بود.شاید وعده الهی بود که تحقق یافت,باز گویی و باز نویسی خاطرات  انقلاب 57آنقدر زیبا و متنوع است که اگرتاریخ نویسان بخواهند تاریخ شفاهی آن را جمع آوری  و تدوین کنند خود انبوهی کتاب شود.هیچ کس آن روزهای سخت ولی شیرین را فراموش نمی کند.هر روز انقلاب57,برق زرین از رشد و تعالی انسانی و معنوی جامعه ایران است که مردم درمیان دلهره و اضطراب و کمبودهای مادی و مایحتاج عمومی چنان شانه به شانه و سینه به سینه حرکت می کردند و به کمک یکدیگر می شتافتندکه گمان میرود در کمتر انقلابی دیده شده باشد و شاید تا سال ها و قرن ها در ایران دوباره تکرار نشود.چگونه میشود ملتی بزرگ یکپارچه فر یاد بزند,یکپارچه به خیابان ها بیاید,یکپارچه به افراد ضعیف جامعه کمک های مادی و معنوی برساندو یکپارچه در مقابل گلوله های رژیم پهلوی صف بکشد و بایستد؟در روزهای عجیب و غریب انقلاب57با تمام کمبودهایی که وجود داشت شاید هیچکس گرسنه,تشنه و درمانده نبودو هرکس در بین مردم احساس ضعف و ناتوانی می کرد.ناگهان با سیلی از کمک های مردم روبرو می شد,در روزهای انقلاب زیبای 57 هیچ بیماری تنها نبود.هیچ مسافری در راه مانده نبود هیچ مستمندی بی لباس و غذا نبود و هیچ گرفتاری بی حامی و پشتیبان نبود.انقلاب زیبای 57انقلابی مردمی و خدایی بود.انقلابی به رنگ خدا و سراسری زیبایی و عظمت.یادش بخیر.

منبع:هفته نامه پیام هلال شماره306