مديريت رفتار سازماني به عنوان يک علم زماني در تاريخ تفکر بشري در غرب بوجود آمد که بشر مدرن معنويات را از ياد برده بود و مي کوشيد با شناخت انسان و رفتار آن,اورا به کنترل در آورد.
اين امر سبب بوجود امدن علم مديريت رفتار سازماني شد.هدف رفتار سازماني شناخت,پيش بيني و کنترل انسان در سازمان بوده و نه فقط دنبال علل رفتار,بلکه با ارائه راه حل,اورا هدايت ميکند.در مطالعه علم رفتار سازماني از موضوعات تجربي-عيني و نظري و ذهني بحث ميشود.
بايد اذعان کرد که براي بقا در يک سازمان,پيش بيني رفتار انسان حياتي است.يک قانون نانوشته در اين سازمان است که کسي که رفتار سازماني نمي داند,وارد نشود.
واکنش در برابر جهاني شدن سازمان
درزمان کنوني مديريت در محدوده مرزهاي ملي قرار نميگيرد و مديران بايد بتوانند با افراد متعلق به فرهنگ هاي مخطلف کار کنند.مدير بايد بتواند فرهنگ کارکنان را درک کند(چه کارکنان در کشورهاي ديگر باشند و چه در کشور او باشند),با آنان وجوه مشترک پيدا کند و آنان را وادار کند که شيوه هاي گوناگون مديريت را درک کنند و خود را با آنان سازگارکند.
تفويض اختيار
هماکنون مديران را با عنوان هاي مخطلف مانند مشاور,سرپرست و ناظر معرفي کنند.
تصميمات به سطوح پايين تر سازمان(سطوح عملياتي)ارجاع شده و به کارکنان آزادي عمل بيشتري داده اند تا بتوانند مسائل کاري خود را حل کنند و تصميماتي بگيرند.گروه هاي متخصص و خودگ  ردان تشکيل شده اند که ميتوانند بدون وجود رئيس و سرپرست کار کنند.سازمان ها در وضعيتي هستند که به کار کننان تفويض اختيار کنند.مديران بايين بياموزند که چگونه کنترل را به ديگران واگزار و در عين حال تصميمات لازم را اتحاذ کنندو
نواوري و ايجاد تغيير
سازمان ها بايد در پي نواوري باشند و پديده تغيير را پذيرفته و انعطاف پذيري بالايي نشان دهند تا ار بين نرونند.همچنين بايد کيفيت محصول و خدمات را بهبود بخشند تا بتوانند در برابر رقبا مقاومت کنند.چالش و مشکل مديريت اين است که بايد کار کنان را وادار به حلاقيت کند  و در برابر تغيير بردباري بيشتر به خرج دهد نقش مديران و رهبران در بهبود و ارتقاء رفتار سازماني مديران ارشد و رهبران,مسئول مديريت رفتار سازماني براي دست يابي به اهداف آينده سازمان هستند.
بازبيني,تصحيح,بهبود و تطابق رفتار سازماني,از نقش هاي اساسي و مهم رهبران در سازمان است.اگر رهبر ميخواهد سازمان را به سوي آينده مطلوب راهنمايي کند,درنخستين قدم بايد اطمينان حاصل کند که رفتار سازماني با او همراهي کند و بعد از آن اينکه بخش ها,افراد و گروه ها نيز بر سر موضوع با يک ديگر توافق داخلي دارند.
يک مدير بايد همواره رفتار سازماني را مورد برسي و بازبيني قرار دهد تا بتواند مواردي که احتمال عدم موقعيت در آن وجود دارد را شناسايي کند.برنامه آموزشي تدارک ديده و به کنترل هاي مالي و از همه مهم تر به حلاقيت افراد توجه کرده و سنت ها و اقدام هايي که مانع پيشرفت ميشوند را شناسايي کنند.
منبع:هفته نامه پيام هلال